| 1965-09-01: |
Final Fate:
Onderweg van Rotterdam naar Faversham met een lading van 250 ton mais in bulk in zwaar weer gezonken op 32 mijl zuidoost van Aldeburgh, 10 mijl van het lichtschip 'Galloper'. De bemanning werd gered.
De Waarheid 01-09-1965: Kustvaarder gezonken. Woensdagochtend is op de Noordzee, ongeveer tien mijl van het lichtschip „Galloper" (ter hoogte van Lowestoft) de Nederlandse kustvaarder „TEXEL" gezonken. De Nederlandse kustvaarder „JANS" heeft alle opvarenden van de „TEXEL" aan boord genomen.
De Tijd 01-09-1965: Kustvaarder gezonken. Bemanning gered. Den Haag, 1 sept. (ANP) — Vanochtend is op de Noordzee, ongeveer tien mijI van het lichtschip „Galloper" (ter hoogte van Lowestoft) de Nederlandse kustvaarder „TEXEL" gezonken. Zijn collega „Jans" heeft de vier opvarenden aan boord genomen. De oorzaak van het zinken is tot dusver niet bekend. De kapitein, Steven Haayer (25) uit Hooghalen, heeft vannacht voordat het schip zonk, telefonisch contact gehad met de verzekeringsmaatschappij, het onderlinge verzekeringsfonds Oranje in Groningen. Hij deelde toen mede dat men het schip zou moeten verlaten. Over de oorzaak wist hij toen geen duidelijke mededelingen te doen. De kustvaarder Jans is op weg naar Amsterdam.
Het Vrije Volk 01-09-1965: Kustvaarder gezonken - bemanning gered. (Van een onzer verslaggevers) De Groningse kustvaarder Texel is vandaag in alle vroegte op de Noordzee, voor de monding van de Thames, gezonken. De vier opvarenden zijn allen gered, ze zijn aan boord genomen van de kustvaarder Jans, die thans met hen op weg is naar Amsterdam. Over de oorzaak van het zinken is tot dusver niets bekend. Dinsdagavond zond de Texel die 209 Brt meet en eigendom is van K. W. Schuitema te Groningen, een SOS uit waarop verschillende schepen, Engelse reddingsboten en een vliegtuig van de Engelse luchtmacht naar de coaster op zoek gingen. Het was de Groningse Jans die de opvarenden van het zinkende schip op tijd aan boord kon nemen. Kapitein van de Texel was de heer S. Haayer uit Hooghalen. De namen J.A. Remkes uit Den Haag (stuurman), L. C.Willemstein uit Ridderkerk (machinist) en H. Olinga uit Groningen (matroos). De kapitein is 25 jaar, de leeftijden van de overigen zijn resp. 19, 20 en 17 jaar.
Leeuwarder Courant 01-09-1965: Bemanning gered. Groninger coaster gezonken voor Theems-mond. De 209 ton metende Groninger kustvaarder „Texel" is vanmorgen in stormachtig weer op de Noordzee voor de monding van de Theems gezonken. Het schip bevond zich toen op tien mijl van het lichtschip „Galloper" bij Lowestoft. De vier opvarenden van de „Texel", die in de reddingsloep waren gegaan, zijn later opgepikt door een andere Groninger coaster, de „Jans" (388 ton). De oorzaak van het zinken van de „Texel" is tot dusver niet bekend. De kapitein, de heer S. Haayer (25) uit Hooghalen, heeft vannacht voordat het schip zonk, telefonisch contact gehad met de verzekeringsmaatschappij, het onderlinge verzekeringsfonds „Oranje" in Groningen. Hij deelde toen mee, dat men het schip zou moeten verlaten. Over de oorzaak wist hij toen geen duidelijke mededelingen te doen. De „Texel" (eigenaar de heer K. W. Schuitema te Groningen) was gisteren van Amsterdam naar Favesham vertrokken. De „Jans" die de bemanning van vier man heeft opgepikt, is thans op weg naar Amsterdam. De andere drie bemanningsleden zijn: stuurman J. A. Remkes (19) uit Den Haag, machinist 1 C. Willemstein (20) uit Ridderkerk en matroos H. Olinga (17) uit Groningen. De storm op de Noordzee werd ook een opvarende van een derde Groninger kustvaarder noodlottig. Hij hoorde thuis op de 493 ton metende „Henny T", die bij Flamborough Head (Yorkshire) voor anker lag en zat in een sloep bij het schip. Hij is overboord geslagen en verdronken.
De Telegraaf 02-09-1965:"Texel" na felle strijd vergaan. Eigen nieuwsdienst. Walton, Engeland, woensdag, Na een urenlang wanhopig gevecht tegen de kokende Noordzee voor de kust van Engeland, is vanmorgen de Groninger kustvaarder „Texel" vergaan. De bemanning werd gered. Even na zes uur vanmorgen kwam het dramatische laatste bericht van kapitein S.Haayer (23) uit Hooghalen: „We zinken zeer snel. Ik heb iedereen opdracht gegeven op het reddingsvlot te gaan. Ik moet springen. Het schip helt over. Toen werd de verbinding met de radio's van de Engelse kustwacht verbroken en kwam snel het einde. Gevecht: Aan de ondergang van het 209 ton metende schip, gisteren uit Amsterdam vertrokken naar de Britse haven Faversham, zijn zware uren voorafgegaan. Vier mannen vochten tegen de woedende golven. Een strijd, die vannacht begon met een verminkt SOS-bericht, waarin werd gezegd, dat het schip in gevaar was en dat er „iets" gebroken was. Even later draaide het reddingsapparaat op volle toeren. Het schip had een positie opgegeven tien mijl van het lichtschip Galloper en 75 mijl noord- noord-oost van North-foreland. De Groninger kustvaarder „Jans" pikte uren later de bemanning op van het vlot. Behalve de kapitein waren dat de stuurman J. A. Remkes (19) uit Den Haag, de machinist L. Willemstein (20) uit Ridderkerk en de matroos H. Olinga (17) uit Groningen. Het was toen acht uur. Het is nog niet bekend wat de oorzaak van de ramp is. Verzekering: Wel heeft de kapitein gisteravond, toen de moeilijkheden begonnen, radiofonisch contact gehad met de verzekeringsmaatschappij „Oranje" in Groningen. Hij vertelde dat hij en zijn bemanning het schip moesten verlaten. De Texel was eigendom van de Groninger rederij K. W Schuitema. De geredde mannen zijn in Engeland aan wal gebracht.
NvhN 02-09-1965: Bemanning opgewacht door politie en marechaussee. Vergaan van kustvaarder Texel met geheimzinnigheid omgeven Kapitein: „Ik weet oorzaak, maar zeg er niets over”. Met gezichten die nog duidelijk waren getekend door de emoties van hun overhaaste vlucht uit hun als een baksteen zinkende schip zijn gisteravond de vier geredde bemanningsleden van de Groninger kustvaarder Texel in IJrnuiden aan wal gebracht. In de Zuidersluis verlieten de mannen de kustvaarder Jans, die hen in de monding van de Theems had opgepikt nadat de bemanning van de Texel ongeveer drie kwartier op een reddingsvlot op zee rond had gedobberd. Een waas van geheimzinnigheid hing gisteravond om de aankomst van de geredden die in de sluis „verwelkomd" werden door een half dozijn politieagenten en marechaussees. Bewaakt alsof ze arrestanten waren, werden de vier mannen snel naar een auto gebracht en naar het kantoor van Halverhout Scheepsagentuur aan de Kanaalstraat gereden. Daar, in een nauw gangetje, en alweer met twee marechaussees als oplettende toehoorders mocht alleen de 25-jarige kapitein, Steven Haayer, van de Texel de verslaggevers te woord staan. Niets concreets. De jonge gezagvoerder vertelde in feite niets concreets over de toedracht bij het vergaan van de 230 ton metende kustvaarder. Toch lichtte kapitein Haayer, die pas veertien dagen gezagvoerder op de Texel was, een tip van de sluier op, toen hij vermoeid opmerkte: „Ik weet drommels goed wat de oorzaak is geweest, maar daar wil ik me nu liever niet over uitlaten anders krijg ik er toch maar moeilijkheden mee." Hoe gejaagd de bemanningsleden van de Texel 't schip hebben moeten verlaten blijkt uit het feit, dat ze niets van hun persoonlijke bezittingen in veiligheid hebben kunnen brengen. Kapitein Haayer zei, dat hij zelfs geen tijd had gehad om de scheepspapieren mee te nemen.
„Wij hebben ook geen tijd gehad om bang te wezen. Alles ging zo snel in het werk. De kleren die we aan hebben is het enige wat we over hebben. Maar gelukkig hebben we allemaal het leven er van afgebracht en dat is nog altijd het voornaamste. Over onze behandeling aan boord van de Jans niets dan lof. Maar op zon manier je schip kwijt te raken gaat echt niet in je koude kleren zitten". Kapitein Haayer — zijn ouders hebben een boerderij in het Drentse Hooghalen en hij is hun enige zoon — woog duidelijk zijn woorden op een goudschaaltje wanneer hem naar de omstandigheden werd gevraagd waaronder zijn schip verging. De marechaussees schoven wat dichterbij. „Het zal ongeveer vijf uur in de morgen zijn geweest, dat ik voor het eerst merkte, dat er iets met het schip aan de hand was. De windkracht was 6of 8 uit Noordwest, dus een flinke bries, en er stond nogal een flinke zee. Ik stond alleen op de brug en zag dat het schip steeds dieper in het water kwam te liggen. Ik heb het nog even aangekeken want er sloeg nogal wat water over het dek. De presennings losgeslagen? Nee, daar weet ik niets van". Kapitein Haayer vervolgde: „Toen ik merkte, dat het schip steeds dieper wegzonk en niet meer te houden was heb ik een noodsein uitgezonden en ben ik de stuurman, machinist en matroos, die lagen te slapen, gaan waarschuwen. We hadden nauwelijks tijd om één van de twee reddingsvlotten, die we aan boord hadden, los te maken en er in te springen. Een sloep hadden we niet. Die hadden we misschien toch niet kunnen gebruiken. Het zal even na zes uur zijn geweest dat we het schip verlieten. Om ongeveer kwart over zeven zijn we door de Jans opgepikt. Die had ons noodsein opgevangen en was binnen een uur bij ons. Jongens zijn moe. Van de Texel was toen al niets meer te zien. De zee is daar 44 meter diep geloof ik". Kapitein Haayer haalde met een vermoeid gebaar zijn hand door het blonde haar. „Meer weet ik er echt niet van te vertellen. En vraagt u me nu alstublief niet om met de anderen te mogen praten. De jongens zijn moe en ze zeggen toch ook niets meer dan ik u al verteld heb. We proberen nu zo snel mogelijk naar huis te komen". De Texel, volgeladen met 250 ton maïs ligt op de bodem van de Noordzee. Volgens kapitein Haayer was het schip niet lekgestoten en maakte het geen slagzij. Rechtstandig verdween het blijkbaar zonder aanwijsbare oorzaak in de diepte. Zal het vergaan van de kustvaarder Texel voor altijd een mysterie blijven?
De Tijd 03-09-1965: „Geen geheimzinnigheid”. ’Texel’ vergaan door scheur in dekkleden -Maatschappij looft kapitein. Groningen, 3 sept. — De ondergang van de Groninger coaster Texel, een 230 ton -metende kustvaarder van de heer K.W. Schuitema uit Groningen, bevracht door Kamps Scheepsvaart-maatschappij hier, is veroorzaakt doordat de dekkleden scheurden door de grote kracht van het water op volle zee. Volgens sommige publikaties zou het vergaan van de kustvaarder met geheimzinnigheid omgeven zijn, maar een woordvoerder van het bevrachtingskantoor verklaarde ons dat er niet geheimzinnigs aan de hand is geweest. Of het moet al zijn het raadsel, hoe de nog nieuwe, een jaar oude dekkleden konden scheuren. De kapitein, St. Haayer (23), uit Hooghalen verdient alle lof voor de wijze waarop hij heeft gehandeld, aldus de woordvoerder. Hij heeft het schip gedraaid en is onmiddellijk naar voren gelopen om te kijken of hij de schade kon repareren. Tot zijn schrik bemerkte hij dat er geweldige bergen water overkwamen. Hij heeft de overige bemanningsleden gewekt. Onmiddellijk zijn de rubberboten overboord gezet, en de bemanningsleden sprongen er in. De kapitein probeerde nog de papieren te redden, maar dat lukte niet meer. Wel zette hij de radio op het noodsein. Toen hij in de rubberboot was, sneed de stuurman J.A. Remkes (19) uit Den Haag de nylondraad door. Toen ging de Texel snel ten onder al pompende en noodseinen uitzendende. Zoals gemeld zijn de bemanningsleden later opgepikt door de coaster Jans, die hen naar IJmuiden bracht. Van de zijde van het bevrachtingskantoor had men alle lof voor de kapitein. „Het was een kwestie van seconden. Door de kalmte die van de kapitein uitging, zijn de overige bemanningsleden gered." De kapitein Haayer heeft in IJmuiden direct geen verklaring willen afleggen omdat hij eerst zijn overheden wilde informeren. De misverstanden werden In de hand gewerkt, door dat de havenmeester en de douane de persvertegenwoordigers op een afstand hielden. |
