| 1960-11-12: |
De Telegraaf 11-11-1960: Poging om schip te redden mislukt. Nederl. matroos: zwemtocht door ijskoude Oostzee. „Sleep” zonk vlak bij de kust. Van een onzer verslaggevers. IJmuiden, vrijdag met het touw, dat kapitein J. Schokkenbroek (35) hem om het middel had geknoopt, dook de onverschrokken matroos Nico Aggelen (30) met alleen zijn zwembroek aan van de Nederlandse kustvaarder „Greta" in het ijskoude water van de Oostzee. Want zó zou hij voor de kapitein-eigenaar en alle opvarenden van het schip een flink extraatje kunnen verdienen, dacht hij. Zijn poging zou niet slagen....De inzet van deze koude tocht was de Duitse schoener „Forluna", een met kunstmest geladen schip, dat door de bemanning was verlaten en stuurloos de prooi van de hoge zeeën was geworden. „Zouden wij dat schip niet kunnen bergen?" had kapitein Schokkenbroek gevraagd en Nico had instemmend „ja" geknikt. Slagzij.
Even later zwom hij door het ijskoude water om een sleepverbinding tot stand te brengen met de „Fortuna", die zwaar slagzij maakte. Vijfhonderd meter moest hij zwemmen, voordat hij onder het gejuich van zijn kameraden aan boord van de „Fortuna" kon klimmen. Hij haalde het touw binnen, waaraan inmiddels op de „Greta" een flinke staalkabel was vastgeknoopt, en slaagde er zo in, de sleepverbinding tot stand te brengen. Matroos Nico Aggelen had zichzelf toen bevorderd tot kapitein van het verlaten schip, en voor de ogen van de échte kapitein, die zich met zijn volledige bemanning op een Duitse vrachtboot, welke ook in de buurt lag, in veiligheid had gebracht, probeerde hij „zijn" schip, waaraan de „Greta" langzaam begon te trekken, enigszins op koers te brengen. Naar kust. Hoewel bemoeilijkt door de hoge zeeën en het slechte weer, slaagde de Groningse kustvaarder „Greta" erin met haar sleep langzaam koers te zetten naar de Duitse Oostzeekust, die ongeveer 12 mijl ver was. „We hebben meer dan een uur gesleept," vertelde kapitein Schokkenbroek. „Toen ineens ging het mis." Een paar mijl uit de kust begon de kunstmestboot langzaam te zinken. Nico Aggelen zag nog net kans overboord te springen, en terwijl hij in het koude water ronddreef, verdween de „Fortuna" langzaam in de golven. „Niet bang”. De Duitse vrachtboot, ook de opvarenden van de „Fortuna" aan boord had, zag kans Nico Aggelen aan boord te nemen. De beide schepen voeren een baai binnen, die hun beschutting bood, en toen kon Nico weer terug naar zijn eigen .schip. Kapitein Schokkenbroek, belde donderdagmiddag via Scheveningen Radio het verhaal van de mislukte berging door aan zijn vrouw in Groningen. Ook in het ouderlijk huis van Nico aan de Lange Giststraat 19 in Middelburg drong toen het nieuws door. De getrouwde zuster Didy (28) van Nico Aggelcn zei: „Wij wisten wel, dat Nico niet voor een kleintje vervaard is....”
Arnhemsche courant 12-11-1960: ,,Zondagsdouceurtje ging verloren voor Groninger kapitein. Sleep van coaster Greta zonk. (Eigen nieuwsdienst) De 37-jarige kapitein J. Schokkenbroek uit Groningen en de 30-jarige matroos uit Middelburg Nico van Aggelen hebben de afgelopen zondag een aardig douceurtje aan hun neus voorbij zien gaan. Beter gezegd; naar beneden zien gaan. Want de buit, een verlaten Duitse schoener geladen met kunstmest, die de Groninger kustvaarder een uur lang succesvol op sleep had, zonk in het zicht van de haven, vlak bij het eiland Gotland voor de Zweedse kust. Dat was het dramatische hoogtepunt in het avontuur van matroos Nico van Aggelen. Toen de Greta zondag met hout van de Finse haven Katskar naar West Hartlepool op weg was, ontdekte de bemanning de Duitse schoener Fortuna, die eenzaam en verlaten op de woeste golven van de Oostzee dobberde. De kapitein en de Zeeuwse matroos zagen er wel een extraatje in. Als ze het schip zouden kunnen bergen, was het een voordelige zondag voor elk lid van de bemanning. Lang werd er dan ook niet over nagedacht. De kapitein bond de Zeeuw een touw om zijn middel en deze sprong even later in zwembroek en zwemvest in het ruwe ijskoude water. Vijfhonderd meter lagen er tussen de Greta en de Fortuna, die zwaar overhelde. Een zwemmarathon van een halve kilometer op een hoge en holle zee, maar Van Aggelen ging onverschrokken op zijn prooi af. Een poosje later klom hij, terwijl op de Greta een gejuich opging, aan boord van de verlaten schoener. Vlug werd de verbinding nu tot stand gebracht. De matroos haalde het touw dat om zijn middel was gebonden binnen, waaraan op de Greta al een fikse staalkabel was bevestigd. De kustvaarder had zijn „fortuin” binnen, althans zo scheen het, en met de sleep, waarop de Zeeuw zich tot kapitein en stuurman tegelijk had gebombardeerd, zette de Greta koers naar de kust. Onder de ogen van de onfortuinlijke Fortuna-kapitein en bemanning, die door een in de buurt liggend Duits vrachtschip in veiligheid waren gebracht. Maar de Fortuna zou die dag toch zijn ondergang op zee beleven. Toen het schip reeds meer dan een uur was gesleept begon het langzaam te zinken. In de buurt van het eiland Gotland moest de heer en meester van de kunstmestboot, Nico van Ag- gelen, andermaal van boord springen, toen de Fortuna snel in de diepte verdween. De Duitse vrachtboot, die ook de opvarenden , van de Fortuna aan boord had, pikte de matroos op. In een beschutte baai werd Van Aggelen weer door de Greta overgenomen. Daarmee was een eind gekomen aan het avontuur, dat zo’n succesvol begin had. |
