Alkmaar, 29 december. Gisteravond is ten noorden van Egmond gestrand en verbrijzeld het Nederlandse barkschip PETCHORA (opm: ex CLAYTON, bouwjaar 1854), kapt. J. van Grol, met een lading steenkolen van Newcastle naar Triëst. Na vruchteloze pogingen om met den vuurpijltoestel een lijn over te brengen, is het door volharding en moed van de bemanning van de reddingboot gelukt, de gehele equipage, bestaande uit 9 personen, het leven te redden. (opm: zie NRC 300167)

OHC. 07-01-1867 Egmond aan Zee, 4 Januarij. Vrijdag, 28 December, des avonds te 7 ure, ontdekte men voor Egmonds wal een licht, naar men vermoedde, van een schip, dat zich in nood bevond. Bij den hevigen wind en de hooge zee zag men eene stranding tegemoet. In allerijl werden de hier voorhan den reddingsmiddelen in gereedheid gebragt, om bijtijds ter plaatse te zijn, waar de nood het vorderen zou. Wat men vermoed had, werd bevestigd. Te tien ure kreeg men berigt van de stranding van een schip, circa een uur benoorden Egmond, en blinnen zeer korten tijd was men ter plaatse des gevaars. Tot drie malen toe werd het vuurpijl-toestel in werking gebragt, doch geen der pijlen bereikte het schip. De bestuurder der N.- en Z.-Holl. Redding-maatschappij al hier, de heer F. Planteijdt, liet nu de boot in zee brengen. Bij drie herhaalde togten zagen de manschappen hunne pogingen mislukken, en ook een vierde pijl miste het doel, door het breken der lijn. Door den bestuurder aangemoedigd, beproefde de bemanning der reddingboot een vierden togt De boot verdween nu in de duisternis, en 20 minuten lang verkeerden de toeschouwers in de bangste onzekerheid, die in vreugdegejuich overging, toen de varensgezellen het wagen van hun eigen leven met de redding van 9 hunner medemenschen (de geheele bemanning) bekroond zagen. — Groot was het gevaar, hetwelk de redders hebben getrotseerd. Toen men, aangevuurd door het angstgeschrei der schipbreukelingen , met alle mogelijke krachtsinspanning het schip nabij gekomen was, zag men den grooten mast op zijde gevallen, en het middengedeelte van het bovenschip geheel weggeslagen. Drie personen hielden zich aan den mast geklemd, die, door het slingeren, slechts met groote moeite en de meeste omzigtigheid genaderd kon worden. Het gelukte echter, de bedoelde 3 personen in de boot op tenemen. De zes overige, die eerst insgelijks in den grooten mast gezeten hadden, doch veiligheidshalve de wijk hadden genomen naar den fokkemast, waren, zich ook daar niet buiten doodsgevaar achtende, langs het want naar den boegspriet gekropen. Hen te naderen, was onmogelijk; het toeven met de boot uiterst gevaarlijk. Toch bleef de bemanning van deze op de plaats des onheils, totdat de 6 schipbreukelingen, in de diepste duisternis en te midden van een woedenden golfslag, terug geklouterd waren van het voor- naar het achterschip, en op genomen konden worden inde boot. Op deze wijze is de redding van de geheele bemanning der nederlandsche bark PETSCHORA kapt. Grol, ofschoon ervaren zeelieden haar bijna onmogelijk achtten, nogtans gelukkig volbragt. De namen der acht wakkere mannen, die, onder de leiding van den heer Planteijdt , met de reddingboot in zee zijn gestoken, zijn: Job de Vrij, Klaas Vuil, Cornelis Zwart, Jan Stam, T. van der Plas, Jan Groen, Pieter Zwart en Dirk Bots.