Familiegegevens en opleiding
Geen
Lidmaatschap zeemanscollege(s)
D.C.T.Sass was met vlagnummer R173 in de periode 1840 t/m 1842 effectief lid van het Rotterdamse zeemanscollege Maatschappij tot Nut der Zeevaart058.
Opmerkingen in verband met lidmaatschap Zeemanscollege(s)
Geen
De schepen van de kapitein
D.C.T.Sass was in 1840 gezagvoerder van de “Stad Zierikzee” (322 last), op 30 juli 1840 te water gelaten op de Stadswerf, gehuurd door le Sage ten Broek, bouwmeester, C.Mak te Zierikzee voor rederij Crane & de Jonge027.
“In augustus 1841 keert Jacob Hoek (zie aldaar) als eerste stuurman met het nieuwe barkschip van 400 last de “Stad Zierkizee” terug uit Batavia. Op St.Helena moet kapitein Sass wegens ziekte achterblijven en Jacob Hoek neemt dan de kapiteinspositie over” 050.
Bouma025 vermeldt D.C.T.Sasse (sic) als gezagvoerder gedurende:
- * 1840 t/m 1841 op de bark ´Stad Zierikzee”, gebouwd in 1840 te Zierikzee, 602 ton o.m., varend voor P. Smits te Kinderdijk. Het schip verongelukte in 1841 op de Onrust bij Noord-Beveland.
Overige bijzonderheden
“Het schip de STAD ZIERIKZEE Kapt. Sass, van Batavia n. Middelburg is, volgens bericht vandaar dd. 13 dezer, in den nacht van 10 dito, door hevige storm en hooge vloed, van voor zijn ankers weggeslagen en op de Onrust aan den Noord Bevelandsche wal geraakt. Volgens later bericht zou het schip lek zijn, doch waren reeds 1000 balen koffie geborgen, wegens het aanhouden stormweer konden de lichters niet bij hetzelve komen. Door het aanhoudende stooten op de bank is het middendoor gebroken, in de nacht van 13 op 14 Dec. 1841 en zal dus geheel weg zijn. 1500 balen koffie zijn geborgen, equipage gered.
Het schip was nieuw, had een reis uitgeweest, welke 15 maanden had geduurd bevracht met koffie, suiker en Bankatin voor rekening der Ned.H.Maatsch. De gezagvoerder was te St.Helena achtergebl. wegens ziekte.”038
“De kiel van de Oostindiëvaarder “De Stad Zierikzee” werd op 15 december 1838 gelegd op de Stads- of Commerciewerf te Zierikzee; de stapelloop vond plaats op 30 juli 1840.
In de begin van die maand was al een oproep voor de werving van een bemanning uitgegaan. Het ging om een tiental matrozen en een tiental jongelieden in de leeftijd van dertien tot zestien jaar.
Op 7 september 1840 werd tot bevrachting besloten voor een retourreis naar Java of Sumatra. Nadat men in de ochtend van 5 oktober om acht uur in de thuishaven Zierikzee het anker had gelicht, bevond het schip zich om twaalf uur reeds in volle zee. Gezien de gebrekkige verbindingen vernam met geruime tijd niets meer totdat uit een mededeling dd 5 januari 1841 (brief van de faktorij) bleek, dat het schip voor de noordkust van Java bij het zogenaamde Menscheneterseiland aan de grond was gelopen.
Deze stranding heeft kennelijk geen fatale gevolgen gehad, want een bericht gedateerd 15 augustus 1841, maakt melding van de aankomst te Soerabaya. Maar ook de terugreis naar patria zou bepaald niet van een leien dakje gaan. In de zeetijdingen opgenomen in de Zierikzeesche Courant van 14 december 1841 werd gememoreerd, dat men wegens ernstige ziekte van kapitein Sass deze op het eiland Sint Helena had moeten achterlaten. Derhalve moest de reis onder verantwoordelijkheid van de eerste stuurman J.C.Hoek worden vervolgd.
Het leek er op, dat men veilig de thuishaven zou bereiken. Volgens de genoemde “zeetijdingen” kwam men in goede orde voor de kust bij Veere ter hoogte van fort Den Haak aan en wel “in den namiddag van vrijdag den 10dezer (= dec.) in den besten staat”…
Het zou evenwel maar kort duren of het noodlot zou in alle hevigheid toeslaan: “voor twee ankers liggende, is hetzelve echter in de volgenden nacht bij den hevigen storm door het springen van den kettingkabel en het doorgaan van het tweede anker, driftig geworden en op de plaat van den Onrust gedreven.”.
Met uiterste krachtsinspanning en met alle beschikbare middelen trachtte men het uit de Oost terugkerende schip te behouden: “alle middelen tot adsistentie zijn van hier en uit Middelburg door het afzenden van manschappen, ankers, kettingen, trossen, kabels enz. aangewend; eene stoomboot is mede afgezonden en de noodige ligters aangenomen.”
Om het schip en lading zo mogelijk te behouden had men ook al spoedig het initiatief genomen om duizend balen koffie over te laden. Omdat het gestrande schip nog geen water maakte bestond er hoop, dat na het lossen van een deel der lading het schip alsnog vlot zou kunnen owrden getrokken.
Het weer werkte echter allerminst mee. Ruwe zee en stormachtige wind waren er de oorzaak van, dat voor de Zeeuwse kusten verschillende schepen in moeilijkheden kwamen … .
De omstandigheden om “De Stad Zierikzee” te bergen waren dus verre van gunstig als men kennis neemt van al die tragische zeemansavonturen nabij de Schouwse kust. Weliswaar slaagde men er nog in een deel van de lading te bergen, maar het schip uit Zierikzee, dat zijn eerste grote reis van Batavia naar Middelburg ondernam, werd in het zicht van het einddoel toch nog een prooi van de woedende golven. …
De Nieuwe Amsterdamsche Courant Algemeen Handelsblad van 17 december berichtte …, dat de equipage van het verongelukte schip door een uit Zierikzee gezonden schokker in veilgheid was gebracht … “074.
